۱۳۹۰ شهریور ۱۴, دوشنبه

امادگی روحی و جسمی برای روز «رستاخیز ملی، اول مهر».

ترس را باید از خود دور کرد. باید دانست که چاره ای غیر از این قیام نیست. هر چه ان را به عقب بیاندازیم انجام ان مشکل تر میشود. چون این بار هدف یعنی با نیروی قهری حکومت را سرنگون کردن کاملا مشخص است، همه وظیفه خود را  میدانند و دیگرسرگردانی و بی تکلیفی در کار نیست.  مهمترین لازمه پیروزی یعنی یک ارگان فرماندهی به نام سازمان عقاب ایران هم موجود است  و ارزیابی موقعیت و فرماندهی میکند. این سازمان در این زمینه  دارای تخصص هم است یعنی کار به کاردان سپرده شده است. اگر همه از خانه بیرون ایند وگوشه ای از کار را بر عهده بگیرند پیروزی اسان خواهد بود. خطر صدمه رسیدن به هر فرد هم بسیار پایین میاید. فکر و ترس تظاهرات گذشته را از سر خو باید بیرون کرد. در این قیام، مردم نباید از دستگیر شدن وکتک خوردن واعدام وغیره بترسند بلکه این مزدوران رژیم هستند که چون میدانند این بار مردم برای مبارزه امده اند با روحیه ای کاملا ضعیف به خیابان ها خواهند امد. از طرفی، هم سردمداران رژیم  وهم مزدورانشان وضع لیبی و سوریه را دیده اند و میدانند که این بار دیگر جامعه جهانی هیچ جنایتی را از جانب رژیم تحمل نکرده و در صورت وقوع جنایت با زور (حمایت نظامی)  وارد عمل شده و از مردم حمایت میکند. بنابراین مسلما دیگر بسیجی و پلیس را برای دستگیری و کتک زدن با چماق به میدان نخواهند فرستاد. بلکه برای حفاظت خود و مراکز حکومتیشان نیروی مسلح به سلاح گرم مستقر خواهند کرد. به دلایل بالا و در صورت هوشمندی مردم و رعایت دستورات عقاب ایران  بیشتر این نیروها هم بدون تیراندازی  به مردم میپیوندند و فقط احتمالا معدود نیروهای مزدور مطلق  مثلا برای حفاظت خامنه ای دور و بر بیتش اقدام به عملیات مسلحانه میکنند که انهم فایده ای ندارد زیرا اکثر نیرو های نظامی به مردم پیوسته و انها با پشتیبانی مردم حریف این نیروهای معدود هم خواهند شد. اگر که مردم تا چندی پیش فکر میکردند که غلبه قهریه بر رژیم ناممکن است اکنون نمونه انجام شده ان را در لیبی دیده اند ومی دانند که بسیار هم شدنی است بویژه در ایران که  شرایطی بسیار مناسب تر برای پیروزی مردم موجود است. بنابر این دلیل زیادی برای ترس وجود ندارد و هر چه هم ترس کمتر باشد مردم بیشتر خواهند امد و تعداد بیشتر مردم هم  دوباره به کمتر شدن خطر کمک میکند.  پس از نظر روحی باید به خود تلقین کنیم که بدون تردید ما موفق میشویم و هر چند که دستمان خالی است و اموزش نظامی نداریم اما با اراده محکم و فقط با بدون ترس به جلو رفتن حریف را مرعوب کرده و اولا از نظر روحی برنده هستیم و دوما تعداد بیشمار ما از نظر فیزیکی هم قویترین نیروها را زیر قدرت خود له میکند.

هیچ نظری موجود نیست: