۱۳۹۰ تیر ۲۹, چهارشنبه

خاک کشورمان در خطر است، بیایید کاری بکنیم!

همانطور که میدانید یکی از کارشناسان بسیار معتبر مسایل خاورمیانه به نام «رابرت بائر» گفته است که اسرائیل میخواهد در شهریور امسال به تاسیسات اتمی ایران حمله کند. از انجایی که این حمله دقیقا باید پیش از تشکیل مجمع عمومی سازمان ملل که در ان در باره کشور مستقل فلسطین رای گیری میشود انجام شود، میتوان مطمئن بود که اسرائیل حتما این حمله را خواهد کرد تا افکار را از مسئله فلسطین منحرف و تشکیل این جلسه را احتمالا مختل کند. در اینجا اسرائیل میخواهد با یک تیر دو نشان بزند. هم با بمباران ایران به ارزوی چندین ساله اش برسد و درسی به کشور های منطقه بدهد که دنبال بمب اتمی نروند وهم جلسه سازمان ملل در مورد فلسطین را که شانس خوبی برای به رسمیت شناختن دولت مستقل فلسطین در ان وجود دارد بی معنی و یا کنسل کند. در اینجا ایران دوبله قرباانی میشود. یکی قربانی دعوای فلسطین واسرائیل ویکی قربانی بمباران و جنگ با پی امد کشته شدن هزاران شهروند و از همه بدتر الودگی رادیو اکتیوی.
در اینجا اسرائیل حتما از امکانات عربستان برای حمله به ایران استفاده میکند وحتما عربستان مزدی هم برای این کارش میخواهد. پس از بمباران که کشور ایران را به یک کشور کاملا بی دفاع تبدیل میکند به احتمال زیاد عربستان به بهانه دخالت جمهوری اسلامی در امور کشور های منطقه و در خطر بودن «خاک» کشورهای عربی  مانند بحرین از سوی ج.ا به خوزستان حمله میکند و خوزستان را به راحتی اشغال میکند و بعد از اشغال با پخش کردن میلیاردها دلار پول بین مردم این استان یک رفراندوم  نمایشی وتقلبی هم برگزار میکند و مردم این استان هم مثلا رای به الحاق به عربستان میدهند. اخوندهای پست فطرت هم که در این میان ایران را به یک افغانستان طالبانی دوم تمام عیارتبدیل کرده اند برای ادامه حکومت ننگین  زیر قرارداد تجزیه را هم امضا میکنند و به همین سادگی بخش مهمی از کشور ما از دستمان میرود.
حالا باید ببینیم که اکثر  شهروندان که در خواب خرگوشی فرو رفته اند و با وجود همه مشکلات به اصل مطلب بی توجه شده اند، این خطر را درمیایبند و تکانی به خودشان میدهند یا نه؟  ایرانیان عزیز باید توجه داشته باشند که اگر الان از بیکار شدن و یا بی خانمان شدن و بی پول شدن واهمه دارند و اعتصاب سراسر ی نامحدود که ج.ا را از پای در میاورد  را اجرا نمیکنند، مسلما 6 ماه دیگر 1 سال دیگر دو سال دیگر چند سال دیگر با از دست رفتن خوزستان و درامد نفت و استمرار حکومت ملا وپاسدار؛ مسلما هم بی خانمان وهم گرسنه وهم بی کار یشوند. پس از همین امروز تک تک مان اعتصاب را انجام دهیم بدون اینکه  فکر کنیم اگر دیگران نکردند انموقع چی؟ بلکه با این امید که اگر من اعتصاب کردم شاید همکار من اداره من و کم کم همه از اعتصاب کنندگان یاد بگیرند واین اعتصاب شکل بگیرد. هر کاری که در ان پایداری  وتداوم بکار برود به پیروزی منتهی میشود.

هیچ نظری موجود نیست: