طرحی برای نجات اثار و اشیاء باستانی ایران (قابل توجه ایراندوستان بویژه مقیم خارج)

با توجه به خشم وکینه نظام غارتگر ضد ایرانی  جمهوری اسلامی به فرهنگ درخشان ایران به ویژه به فرهنگ قبل از اسلام و اثار وگنجینه های باستانی به جای مانده از ان دوران، که نه تنها برای ایران و ایرانیان باید ارزشی بینهایت  داشته باشند، بلکه جزءی از میراث بشری میباشند؛ باید برای نجات این گنجینه ها فکری اساسی کرد. بسیاری از این گنجینه ها بوسیله غارتگران این نظام در طول این نزدیک به 33 سال یا از بین رفته اند و یا تخریب شده اند و یا قاچاقانه و یا با وقاحت تمام در جلوی چشم مردم به تاراج رفته اند و با قیمت هایی دها برابر کمتر از حتی قیمت رایج انها در بازار جهانی اشیاء باستانی  به دلالان وقاچاقچیان بین المللی فروخته شده اند. جای شکرش باقیست که بسیاری از این اثار و گنجینه ها قبل از شروع حکومت غارتگر اسلامی از ایران خارج شده و در موزه های مشهور جهان نگهداری میشوند و از دسترس دستان غارتگر این رژیم در امان هستند.
با توجه به خطرهای گوناگونی که در اینده ای دور یا نزدیک حتما به سراغ کشور مان خواهد امد از قبیل بمباران و تحریم  نفت، میتوان تصور کرد که اولا خود حکومت تبدیل به یک حکومت تمام عیار طالبانی خواهد شد و در نتیجه همان بلایی را بر سر گنجینه های باستانی کشورمان خواهد اورد که طالبان بر سر مجسمه های تاریخی بودا اوردند. همچنین با وقوع بمباران و یا انقلاب و هرج و مرج ناشی از ان بسیاری از اشیاء باستانی به سرقت خواهند رفت و انگاه یا قاچاق خواهند شد و یا در صورت امدن رژیمی جدید از ترس مجازات توسط سارقان نابود و یا مفقود میشوند. بنابر این وظیفه فرهنگی و میهنی همه ما و حتی تمام جهانیان است تا حداقل «گنجینه های منقول ملی» را از دسترس دستان نا اهل حکومت اسلامی در اورده و موقتا تا زمان بعد از سرنگونی این حکومت کثیف به کشور های مطمئن خارجی منتقل کرده  و در موزه ها و یا اماکن مطمئن به امانت گذاشته شود.
و اما یکی از راهکارهای عملی میتواند بدین گونه باشد: ما میدانیم که این غارتگران  حاکم بر ایران هیچ چیز برایشان مهمتر از رنگ سبز دلار نیست و تا که دلار ببینند همه ریش و پشم و تسبیح و امام واسلام و مبارزه با استکبار به یکباره یادشان میرود. بنابراین باید در ازای دادن پول این حضرات را راضی کرد که این گروگان های ملت ایران را که الان در چنگالشان میباشد رها کرده و بدن طریق این گروگان ها را از چنگال اینها نجات داده و به جای امنی انتقال دهیم.
چه کسانی باید دست به این اقدام بزنند؟ تمام افراد و سازمانهای فرهنگی ایران داخل و خارج و همچنین افراد وموزه ها و سازمان های خارجی میتوانند بودجه بگذارند و اعلام امادگی کنند که این  کار را انجام دهند. ایرانیان ثروتمند در خارج میتوانند مثلا با موزه های خارجی یک نوع «جوینت ونچر» انجام دهند و مثلا در ازای انتقال ونگهداری این اشیاء در موزه های خارجی این موزه ها هم میتوانند با نمایش گذاشتن این  اشیاء تاریخی بر بازدید کنند گان خود افزوده و درامد بیشتری کسب کنند. همچنین سازمانهای فرهنگی ایرانیان مقیم در خارج میتوانند بودجه هنگفتگی از ایرانیان ثروتمند خارج جمع اوری کرده و این اشیاء باستانی را از حکومت اسلامی بخرند. البته چون اشخاص معمولا چه ایرانی و چه خارجی همین جوری پول خود را صرف این جور چیز ها نمیکنند باید به انها تضمین داده شود که پولی را که صرف میکنند در اینده از طرف دولت دمکرات اینده ایران مثلا با بهره 10% به انها بازگردانده خواهد شد و در اختیار گذاشتن این پول از سوی انها در حقیقت یک نوع پس انداز با بهره خوب برای انها میباشد.
 این گروه ها و سازمان های ایرانی و خارجی باید سعی کنند که هر نوع اشیاء باستانی را از سردمداران دزد حکومت  اسلامی خریداری کنند. از اشیاء تمدن 7000 ساله جیرفت گرفته تا اشیاء وگنجینه های باستانی که هم اکنون در موزه های ایران نگهداری میشوند. یعنی باید به سردمداران ج.ا گفت: اقای مشاعی اقای حاج فلان اقای پشم و تسبیح اقای دزد بسجی وسپاهی، بیایید به جای اینکه قاچاقی و یا وقیحانه جلوی چشم مردم مانند رفیقدوست و ملا شجونی اثار وگنجینه های ملی را به شیوخ عرب و قاچاقچی های بین المللی بفروشید ما خودمان به همان قیت و بیشترش اینها را از شما میخریم. مثل بچه ادم هر چه را که میخواهید تاراج و حراج کنید دسته بندی و طبقه بندی کنید وبگذارید توی کشتی وبفرستید به ادرس ما در اروپا وامریکا و ما خودمان دلار ویورو میگذاریم تو حسابهایتان در خارج یا نقد در دوبی و ایران یا هر جا خواستید بهتان تحویل میدهیم. البته باید توجه داشت که چنانچه تحریم بانک مرکزی ونفتی برقرار شود و دستشان از درامدهای صدها میلیارد دلاری نفت قطع شود، مسلما حاضر خواهند شد که در ازای دریافت مبالغ بسیار کمتری این اشیاء را رد کنند و از کف بدهند. اما باید در نظر داشت که ریسک انکه در اثر وقوع جنگ وغیره خارج کردن این اشیاء دیگر از همین طریق هم بسیار مشکلتر وحتی نا ممکن  شود بسیار بالا میرود. پس بنابر این باید برای نجات میراث تاریخی و ابروی کشور ایران هر چه زودتر دست به کار شد و این مهم را انجام داد.

بعد از جام ریتون نوبت چیست؟

تقدیم کردن سهم 50% دریای خزر، برداشت 15 برابری قطر از منابع گاز پارس جنوبی، واگذاری ده ها و صد ها سرمایه ملی  وحق بین المللی دیگر در عرض  نزدیک به 33 سال حکومت ننگین اخوندی و حالا هم تاراج اثار باستانی که شدت گرفته است و نمونه بارز ان ازاد کردن فروش اثار عتیقه (که البته خودی ها و دزدان گردن کلفت سپاه این کار را در قبضه دارند) و هدیه کردن جام ریتون هخامنشی میباشد. فرض کنیم که تحریم نفتی هم صورت بگیرد و دزدان ریز و درشت ج.ا دستشان از درامد 100 میلیارد دلاری نفت کوتاه شود. مسلما تاراج اثار باستانی شدت خواهد گرفت و این اشیاء به قیمت های یک دهم و کمتر از قیمت واقعی شان به شیوخ عرب و دیگر قاچاقچیان بین المللی فروخته خواهند شد. (البته باید توجه داشت که ارزش معنوی این اثار باستانی قابل محاسبه نیست). فرض کنیم که حمله هوایی هم صورت بگیرد، علاوه بر تشدید این تاراج، مسلما خطر تاراج موزه ها به وسیله مردم عادی و یا اصابت بمب به موزه ها و از بین رفتن اثار باستانی هم بسیار بالا خواهد رفت.
اما در صورت انجام این حمله مسلما همین چند تا موشک  و قدرت نظامی عقب مانده ج.ا هم از میان خواهد رفت. فکر میکنید که بعدش امارات و عربستان برای مثال هوس خاک ایران را نخواهند کرد؟ فکر نمیکنید که همین اخوند های پست فطرت و پاسدارن و احمدی نژاد های بیوطن خواهند رفت و زیر سند ماالکیت جزایر سه گانه را برای امارات و احتمالا خوزستان را برای عربستان امضا خواهند کرد؟ فرض کنید که ملت ایران هم در ان زمان و با ان وضع فلاکت بارشان در فقر و حیرانی پس از تحریم نفت و بمباران ها، غیرتی هم به خرج بدهند و چند تا تظاهرات هم بر ضد این موضوع بکنند. ایا سرکوب ان برای اخوند ها بسیار ساده نخواهد بود؟
پس شایسته است که ملت ایران هنوز که رمقی در بدن دارند به پا خیزند و از خواب خرگوشی بیدار شوند و این حکومت را سرنگون کنند. کسی هم انتظار تظاهرات و کشته شدن بی فایده را از مردم ایران ندارد. فقط باید همت کرده و مشتی به شکم خود بزنند و حداقل بردگی کردن برای این حکومت را کنار بگذارند واعتصاب سراسری بکنند.
توجه: در پست بعدی یک پیشنهاد عملی و متفاوت  برای نجات اثار باستانی ایران از نابودی و چنگال ج.ا ارائه خواهد شد.  خواهشا خصوصا ایرانیان خارج  از کشور مطالعه بفرمایند.

دیگر از این ساده تر نمی شود!

با تاکید بر روی پیشنهاد قبلی با عنوان تمرین برای قیام های در پیش رو، در روز 22 مهر راس ساعت 7 عصر پیشنهاد زیر هم تقدیم میشود که دیگر انجام دادنش واقعا ساده میباشد: روزهای جمعه هر هفته، یک هفته در میان از ساعت 10 تا 12 پیش از ظهر به نوبت یک هفته در خانه ها بمانید و یک هفته به خیابان ها بیایید. هدف هم باید حتی الامکان شلوغ ترین خیابان محله تان باشد.  این به منظور نشان دادن مخالفت تان با جمهوری اسلامی میباشد. در اینده هم میتواند روش مناسبی باشد برای نشان دادن رای شما مثلا به تشکیل یک کنگره ملی در خارج که گوش شیطان کر به زودی تشکیل خواهد شد. توجه داشته باشید که ماهواره گوگل هم میتواند در این زمان از خیابان ها عکس برداری کرده و این موضوع  به جهانیان هم نشان داده شود. شروع این حرکت هم جمعه همین هفته یعنی 15 مهر پیشنهاد میشود. هفته اول را هم با ماندن در خانه شروع فرمایید. جمعه هفته بعد یعنی 22 مهر بین ساعت 10 تا 12 پیش از ظهر به خیابان ها بیایید.
با ارزوی پیروزی

پیشنهاد روز 22 مهر ماه 1390 ساعت 7 عصر به عنوان روز تمرین برای قیام های دیگر در اینده نزدیک.

ایرانیان گرامی؛ متاسفانه مثل اینکه خسته شده و شور مبارزه با ج.ا را از دست داده اند. همچنین چشم وگوش خود را بر روی خطرهای خانمان سوزی که در اینده نزدیک حتما گریبان شان را خواهد گرفت، بسته اند و یا زیادی خوشبین هستند و مسلما مقداری هم از روی کم اگاهی متوجه وضعیت خطرناک نیستند.
 روش های مبارزه مثلا تظاهرات که سرکوب شدند و دیگر هم ممکن نیستند. اعتصابات فلج کننده را هم که مردم نه تلاشی برای انجامش کردند و نه به روش های اجرای ان که ارائه شده ومیشود توجهی  کردند.
 راهکار تیمسار روحانی  مبنی بر خیزش سیل اسا و براندازی یکباره نظام را هم  به خاطر ترس از جانشان اجرا نکردند.  ما میدانیم صرف نظر که این روش از سوی چه شخص و گروهی اعلام و رهبری شود، تنها روشی است که میتواند با تکیه منفرد به نیروی  خود مردم ما را از شر ج.ا خلاص کند. اما برای ریختن ترس مردم و لمس چگونگی اجرای ان توسط خود مردم، شاید لازم باشد که در ابتدا در حد نصفه ونیمه قسمت هایی از ان را که میشود بدون خطر انجام داد، تمرین و اجرا کرد تا اینکه اولا ترس مردم ریخته شود و دوما چند وچون کار کمی دستشان بیاید.
ما میتوانیم که بخش اول این خیزش را که همان امدن ناگهانی سر یک ساعت معین به خیابان ها میباشد یکی دو بار تمرین کنیم.  یعنی مرحله های بعدی را که شامل هجوم سیل اسا و به دست گرفتن مراکز قدرت رژیم میبود  مسلما میگذاریم برای زمانی که تیمسار روحانی و یا گروهی دیگر روز رستاخیز بعدی را اعلام کنند .
پیشنهاد میشود روز جمعه 22 مهر 1390 راس ساعت 7 عصر به همان روشی که تیمسار روحانی برای روز رستاخیز اول مهر اعلام کرده بود، جمعیت میلیونی ناگهان به خیابانها بیایند. با این تفاوت که مردم باید سعی کنند که همگی به سوی خیابانهای اصلی ناحیه محل زندگی شان بیایند و فقط هدف اصلی شان نشان دادن سیل جمعیت میلیونی به خودشان و نیروهای انتظامی باشد. هیچ شعاری  داده نمیشود وهیچ گروه بندی ای هم انجام نمیگیرد. چون  جمع شدن جمعیت با وجود سرازیر شدن یکباره شان به خیابان ها یک نیم ساعتی ممکن است طول بکشد، ماندن یک نیم ساعتی در خیابان ها لازم است. از ان جایی که نوشتن هم یک ویژگی انسانی میباشد و وسیله خوبی برای اطلاع رسانی میباشد، پیشنهاد میشود که مردمی که با این هدف به خیابان میایند حتی الامکان هر کدام با خود یک برگ کاغذ یادداشت و یک قلم بردارند و در زمانی که موقعیت را مناسب میبینند روی کاغذ یک شعار و یا رای خود مثلا «مرگ بر خامنه ای»، «روز رستاخیز»، « تیمسار روحانی» را نوشته و کف پیاده رو رها کنند.  این عمل نه تنها  اثری از حضور شما در خیابان ها برای چند ساعت و چند روز بعد میباشد بلکه به کسان دیگری هم که بعد از شما به خیابان ها می ایند اطلاع رسانی میکند که چه خبری بوده است وحتی ان رفتگری که کاغذ را باید جمع کند و یا بسیجی و سپاهی از دهات امده و از همه جا بیخبر است هم اندکی روشن میشوند.
 امید است ملت ایران توجه کنند که اگر دیگر حاضر به انجام اینچنین عملیات بی خطر و موثری نباشند لیاقت رهایی از ننگ رژیم اخوندی را ندارند.