خلاصه طرح زیر اینست که مردم از طریق رای و نظر سنجی یک «پکیج و بسته دستور کار» تصویب میکنند و بعدش نمایندگان خود را با این شرط که این «پکیج» را بدون چون وچرا انجام دهند، انتخاب میکنند وبه کار میگمارند.
تنها کاری که مردم باید بکنند با دو کلیک در لینک زیر پشتیبانی خود را از این طرح اعلام کنند.
لینک پشتیبانی و تصویب «پکیج»: http://computerezoghali.webs.com/
ایا این با یک تیر چند هدف زدن نیست؟ مردم خودشان قوه مقننه میشوند ولی یک قوه اجرائیه هم انتخاب میکنند که تدارکات چی خودشان است. عینا خ.ر و رئیس جمهور هایش بویژه خاتمی و ا.ن تا چند ماه پیش. فرقش اینست که در اینجا نه یک دیکتاتور و نه یک رئیس جمهور واقعا منتخب مانند کشور های دمکرات که 4 سال میتواند اشتباه وخرابکاری هم بکند، رهبر است بلکه واقعا تک تک مردم که قانون و فرمان خودشان را از طریق رای دادن دائما تعیین و تصویب میکنند و میدهند دست نمایندگان تدارکات چی خودشان وانها موظفند این فرمان ها را دقیقا اجرا کنند.
واقعا این طرح باید در این شرایط فعلی و روحیه ای که مردم ایران دارند بهترین طرح باشد زیرا هر گونه بهانه دو دستگی و تشتتی را از هر گروه و مرامی میگیرد. برای سرنگونی ج.ا هم به بیشتر از این احتیاج نداریم. البته گروه تدارکات چی منتخب ما حال چه از ایرانیانی که هم اکنون مقیم کشور هستند و چه از انهایی که در خارج مقیمند باید پس از انتخاب اقامتشان در خارج از کشور باشد تا از زندان و ترور واز این قبیل در امان باشند.
در اینجا از خوانندگانی که در برابر تاریخ ایران و اینده کشورشان احساس مسئولیت میکنند درخواست میشود تنها به خواندن این مقاله بسنده نکنند و چنانچه پیشنهاد داده شده را مفید وراهگشا میدانند، در اشاعه و پخش شدن هر چه گسترده تر ان به عنوان یک وظیفه ملی بکوشند.
تنها کاری که واقعا لازم است هر ایرانی انجام دهد زدن دو سه تا کلیک برای رای دادن است و با این کار خود میتواند تاریخ را تغییر دهد. برای موفق شدن در سطح سیاست احتیاج به نماینده میباشد. یک یا چند نفر اگر بتوانند ثابت کنند که نماینده مثلا 10000 نفر هستند در کشور های دمکرات غرب بسیار کارهای سیاسی بزرگتری میتوانند انجام دهند تا اینکه مثلا 3 میلیون بیایند تظاهرات کنند که این بیشتر خوراکی است برای شبکه های تلویزیونی خبری.
و اما ما چگونه میتوانیم این نماینده و یا گروه نماینده را جدا بعد از 32 سال انتخاب کنیم. تا به حال اپوزیسیون خاج از کشور هر کار کرده در این رابطه واقعا نتوانسته نتیجه ملموسی به دست بدهد و دائم دور خودش میچرخد. حالا ما مردم ایران چرا بیاییم دائم به امید اینها بنشینیم و یا حتی از روی ناچاری امید به انتخاب بین بد و بدتر در انتخابات جمهوری اسلامی داشته باشیم که ان نمایش هم دور اخرش را دو سال پیش انجام داد. حتی اگر خون هم گریه کنیم نه این اپوزسیون واقعا بی بخار خارج میتوااند یک کار درست وحسابی ای ارائه دهد و نه مردم ایران مردمی هستند ککه اتحاد داشته باشند و بتوانند یک صدا و متحد یک خواسته خودشان را بروز دهند و این اپوزیسیون خارج را لاقل اینجوری به حرکتی مجبور کنند.
راه چاره ای که بسیار عجیب است ولی با توجه به این مشکلات جامعه ایرانی میتواند تنها راه حل باقیمانده محسوب شود اینست : که ما مردم ایران یک ««بسته دستور کار»» تهیه کنیم و همه از طریق رای دادن روی ان اجماع کنیم واعلام کنیم که هر کسی که میخواهد ما را نمایندگی کند اول باید بیاید و خودش را متعهد به اجرای بدون چون وچرای این بسته کند تا ما کاندیداتور شدنش را برای نمایندگی خود قبول کنیم و بعدش ما این چنین کاندید هایی را میگذاریم تو لیست انتخابات و هر کدام که بیشتر رای اوردند این وظیفه را بهشان محول میکنیم. یعنی میتوانند دولت قانونی در خارج تشکیل دهند و ماهم ازشان حمایت خواهیم کرد چون میدانیم همان چیزی را انجام میدهند که ما میخواهیم.
در اینجا این وبسایت به نام وبسایت کامپیوتر ذغالی به شما معرفی میشود که دقیقا در ان همین موضوع به مرحله اجرا در امده است و با درخواست رای دادن از شما خواسته است که این «بسته دستور کار» را با رای خود تصویب کنید تا این اولین مرحله مهم برای برگزاری مرحله دوم یعنی پیدا شدن داوطلب هایی که این شرایط را قبول کنند را پشت سر بگذاریم. مرحله دومش هم مطمئنا راحت تر قابل اجرا خواهد بود. البته همه خوانندگان گرامی میدانند که اگر تعداد شرکت کنندگان این رای گیری کم باشد کسی به ان توجهی نمیکند ولی اگر تعداد زیاد و بسیار زیاد باشد اصلا محال است که یک گروهی که میخواهد اپوزیسیون تشکیل دهد به ان بی اعتنایی کند. پس بنابر این فقط به این اکتفا نکنید که خودتان بروید یک رای بدهید بلکه از هر راهی که خودتان میدانید دیگران را هم تشویق کنید که این کار ساده را برای میهنشان انجام دهند.
اگر بخواهیم وضع فعلی خودمان را در قالب صنعت ساختمان سازی بیان کنیم میتوانیم بگوییم که: ما مردم ایران میخواهیم ساختمان جمهوری اسلامی را که یک ساختمان بسیار بدقواره ای وسط یک پارک زیباست تخریب کنیم و این ساختمان دیوارهای بسیار ضخیمی دارد وما هم کلنگ درست وحسابی ای نداریم. بنابر این ما برای تخریب این ساختمان احتیاج به مهندس نداریم بلکه احتیاج به یک کلنگ بسیار قوی و چند تا عمله پر زور داریم. با انتخاب دولت قانونی خودمان برای وارد شدن در جامعه جهانی این کلنگ را که ابزار دستمان است بدست اورده ایم و عمله ها همان اعضای این دولت هستند که باید کلنگ را به حرکت دراورند وبرای اینکه اینها کلنگ را همان جور به حرکت دراورند که ما میخواهیم باید که انها انتخاب شده ما باشند وبه دستور ما که همان کلنگ زدن است عمل کنند. ما برای خراب کردن ساختمان ج.ا احتیاج به مهندسی نداریم که حتی بلد نیست کلنگ را در دستش بگیرد و اینها همان اپوزیسیون بی خاصیت فعلی هستند که باید به دستشان یک کلنگ داد و گفت مهندسی بی مهندسی فعلا راه چاره کلنگ زدن است و اگر هم کلنگ زدن را در شان خودت نمیبینی برو کنار بذار لااقل ما چند تا عمله را بیاوریم که انها این کار را انجام دهند.
در اینجا مشاهده میکنیم که با این روش یک جا چندین مانع شکل گیری دولت ملی منتخب را از بین میبریم. اختلاف اپوزیسیونی که با هم نمیتواند کنار بیاید حل میشود چون دیگر نباید تئوری و راه حل ارائه دهند و سر ان دعوایشانبشود بلکه ما راه خل را گذاشته ایم جلوی پایشان و وظیفه انجامش را به عهده شان گذاشته ایم. دیگر اینکه این دعوایشان که من بهترم یا تو هم از بین میرود زیرا بهتر انست که رای بیشتری میاورد. از اسب نخوت هم باید بیایند پایین زیرا اگر انها کاندید نشوند ما هر که را که ایرانی باشد وبگوید که من میخواهم و میتوانم این وظیفه را انجام دهم انتخابش میکنیم حالا میخواهد کارگر باشد مهندس باشد و یا نابغه. اپوزیسیون پر نخوت وبی هنر هم برود کشکش رابسابد.
دیگر احتیاجی به گفتن دوباره نیست که اگر با این روش ما بتوانیم یک گروه نماینده خودمان به عنوان یک دولت منتخب قانونی به جامعه جهانی بفرستیم بیش از 90% کار سرنگونی ج.ا را انجام داده ایم. فقط تصور کنید که این دولتملی مستقر در خارج با درخواست و اخطار و تهدید و ابرو بردن دولت های ریا کار موجب شود که در امد نفتی ج. ا قطع شود و بهتر از ان اینکه نفت صادر شود ولی پول ان به خزانه این دولت ملی منتخب در خارج واریز شود و همان مستضعفانی که بسیجی و پاسدار میشوند واین رژیم را حفظ میکنند متوجه شوند که اگر این رژیم ساقط شود صد ها میلیارد دلار میاید توی کشور و بین مردم پخش میشود. مسلم است که خودشان میافتند به جان فرماندهانشان و بعدش هم میگویند ای مردم غلط کردیم بیایید ما را مجازات کنید ولی ما را از این وضع هم نجات دهید.
تنها کاری که مردم باید بکنند با دو کلیک در لینک زیر پشتیبانی خود را از این طرح اعلام کنند.
لینک پشتیبانی و تصویب «پکیج»: http://computerezoghali.webs.com/
ایا این با یک تیر چند هدف زدن نیست؟ مردم خودشان قوه مقننه میشوند ولی یک قوه اجرائیه هم انتخاب میکنند که تدارکات چی خودشان است. عینا خ.ر و رئیس جمهور هایش بویژه خاتمی و ا.ن تا چند ماه پیش. فرقش اینست که در اینجا نه یک دیکتاتور و نه یک رئیس جمهور واقعا منتخب مانند کشور های دمکرات که 4 سال میتواند اشتباه وخرابکاری هم بکند، رهبر است بلکه واقعا تک تک مردم که قانون و فرمان خودشان را از طریق رای دادن دائما تعیین و تصویب میکنند و میدهند دست نمایندگان تدارکات چی خودشان وانها موظفند این فرمان ها را دقیقا اجرا کنند.
واقعا این طرح باید در این شرایط فعلی و روحیه ای که مردم ایران دارند بهترین طرح باشد زیرا هر گونه بهانه دو دستگی و تشتتی را از هر گروه و مرامی میگیرد. برای سرنگونی ج.ا هم به بیشتر از این احتیاج نداریم. البته گروه تدارکات چی منتخب ما حال چه از ایرانیانی که هم اکنون مقیم کشور هستند و چه از انهایی که در خارج مقیمند باید پس از انتخاب اقامتشان در خارج از کشور باشد تا از زندان و ترور واز این قبیل در امان باشند.
در اینجا از خوانندگانی که در برابر تاریخ ایران و اینده کشورشان احساس مسئولیت میکنند درخواست میشود تنها به خواندن این مقاله بسنده نکنند و چنانچه پیشنهاد داده شده را مفید وراهگشا میدانند، در اشاعه و پخش شدن هر چه گسترده تر ان به عنوان یک وظیفه ملی بکوشند.
تنها کاری که واقعا لازم است هر ایرانی انجام دهد زدن دو سه تا کلیک برای رای دادن است و با این کار خود میتواند تاریخ را تغییر دهد. برای موفق شدن در سطح سیاست احتیاج به نماینده میباشد. یک یا چند نفر اگر بتوانند ثابت کنند که نماینده مثلا 10000 نفر هستند در کشور های دمکرات غرب بسیار کارهای سیاسی بزرگتری میتوانند انجام دهند تا اینکه مثلا 3 میلیون بیایند تظاهرات کنند که این بیشتر خوراکی است برای شبکه های تلویزیونی خبری.
و اما ما چگونه میتوانیم این نماینده و یا گروه نماینده را جدا بعد از 32 سال انتخاب کنیم. تا به حال اپوزیسیون خاج از کشور هر کار کرده در این رابطه واقعا نتوانسته نتیجه ملموسی به دست بدهد و دائم دور خودش میچرخد. حالا ما مردم ایران چرا بیاییم دائم به امید اینها بنشینیم و یا حتی از روی ناچاری امید به انتخاب بین بد و بدتر در انتخابات جمهوری اسلامی داشته باشیم که ان نمایش هم دور اخرش را دو سال پیش انجام داد. حتی اگر خون هم گریه کنیم نه این اپوزسیون واقعا بی بخار خارج میتوااند یک کار درست وحسابی ای ارائه دهد و نه مردم ایران مردمی هستند ککه اتحاد داشته باشند و بتوانند یک صدا و متحد یک خواسته خودشان را بروز دهند و این اپوزیسیون خارج را لاقل اینجوری به حرکتی مجبور کنند.
راه چاره ای که بسیار عجیب است ولی با توجه به این مشکلات جامعه ایرانی میتواند تنها راه حل باقیمانده محسوب شود اینست : که ما مردم ایران یک ««بسته دستور کار»» تهیه کنیم و همه از طریق رای دادن روی ان اجماع کنیم واعلام کنیم که هر کسی که میخواهد ما را نمایندگی کند اول باید بیاید و خودش را متعهد به اجرای بدون چون وچرای این بسته کند تا ما کاندیداتور شدنش را برای نمایندگی خود قبول کنیم و بعدش ما این چنین کاندید هایی را میگذاریم تو لیست انتخابات و هر کدام که بیشتر رای اوردند این وظیفه را بهشان محول میکنیم. یعنی میتوانند دولت قانونی در خارج تشکیل دهند و ماهم ازشان حمایت خواهیم کرد چون میدانیم همان چیزی را انجام میدهند که ما میخواهیم.
در اینجا این وبسایت به نام وبسایت کامپیوتر ذغالی به شما معرفی میشود که دقیقا در ان همین موضوع به مرحله اجرا در امده است و با درخواست رای دادن از شما خواسته است که این «بسته دستور کار» را با رای خود تصویب کنید تا این اولین مرحله مهم برای برگزاری مرحله دوم یعنی پیدا شدن داوطلب هایی که این شرایط را قبول کنند را پشت سر بگذاریم. مرحله دومش هم مطمئنا راحت تر قابل اجرا خواهد بود. البته همه خوانندگان گرامی میدانند که اگر تعداد شرکت کنندگان این رای گیری کم باشد کسی به ان توجهی نمیکند ولی اگر تعداد زیاد و بسیار زیاد باشد اصلا محال است که یک گروهی که میخواهد اپوزیسیون تشکیل دهد به ان بی اعتنایی کند. پس بنابر این فقط به این اکتفا نکنید که خودتان بروید یک رای بدهید بلکه از هر راهی که خودتان میدانید دیگران را هم تشویق کنید که این کار ساده را برای میهنشان انجام دهند.
اگر بخواهیم وضع فعلی خودمان را در قالب صنعت ساختمان سازی بیان کنیم میتوانیم بگوییم که: ما مردم ایران میخواهیم ساختمان جمهوری اسلامی را که یک ساختمان بسیار بدقواره ای وسط یک پارک زیباست تخریب کنیم و این ساختمان دیوارهای بسیار ضخیمی دارد وما هم کلنگ درست وحسابی ای نداریم. بنابر این ما برای تخریب این ساختمان احتیاج به مهندس نداریم بلکه احتیاج به یک کلنگ بسیار قوی و چند تا عمله پر زور داریم. با انتخاب دولت قانونی خودمان برای وارد شدن در جامعه جهانی این کلنگ را که ابزار دستمان است بدست اورده ایم و عمله ها همان اعضای این دولت هستند که باید کلنگ را به حرکت دراورند وبرای اینکه اینها کلنگ را همان جور به حرکت دراورند که ما میخواهیم باید که انها انتخاب شده ما باشند وبه دستور ما که همان کلنگ زدن است عمل کنند. ما برای خراب کردن ساختمان ج.ا احتیاج به مهندسی نداریم که حتی بلد نیست کلنگ را در دستش بگیرد و اینها همان اپوزیسیون بی خاصیت فعلی هستند که باید به دستشان یک کلنگ داد و گفت مهندسی بی مهندسی فعلا راه چاره کلنگ زدن است و اگر هم کلنگ زدن را در شان خودت نمیبینی برو کنار بذار لااقل ما چند تا عمله را بیاوریم که انها این کار را انجام دهند.
در اینجا مشاهده میکنیم که با این روش یک جا چندین مانع شکل گیری دولت ملی منتخب را از بین میبریم. اختلاف اپوزیسیونی که با هم نمیتواند کنار بیاید حل میشود چون دیگر نباید تئوری و راه حل ارائه دهند و سر ان دعوایشانبشود بلکه ما راه خل را گذاشته ایم جلوی پایشان و وظیفه انجامش را به عهده شان گذاشته ایم. دیگر اینکه این دعوایشان که من بهترم یا تو هم از بین میرود زیرا بهتر انست که رای بیشتری میاورد. از اسب نخوت هم باید بیایند پایین زیرا اگر انها کاندید نشوند ما هر که را که ایرانی باشد وبگوید که من میخواهم و میتوانم این وظیفه را انجام دهم انتخابش میکنیم حالا میخواهد کارگر باشد مهندس باشد و یا نابغه. اپوزیسیون پر نخوت وبی هنر هم برود کشکش رابسابد.
دیگر احتیاجی به گفتن دوباره نیست که اگر با این روش ما بتوانیم یک گروه نماینده خودمان به عنوان یک دولت منتخب قانونی به جامعه جهانی بفرستیم بیش از 90% کار سرنگونی ج.ا را انجام داده ایم. فقط تصور کنید که این دولتملی مستقر در خارج با درخواست و اخطار و تهدید و ابرو بردن دولت های ریا کار موجب شود که در امد نفتی ج. ا قطع شود و بهتر از ان اینکه نفت صادر شود ولی پول ان به خزانه این دولت ملی منتخب در خارج واریز شود و همان مستضعفانی که بسیجی و پاسدار میشوند واین رژیم را حفظ میکنند متوجه شوند که اگر این رژیم ساقط شود صد ها میلیارد دلار میاید توی کشور و بین مردم پخش میشود. مسلم است که خودشان میافتند به جان فرماندهانشان و بعدش هم میگویند ای مردم غلط کردیم بیایید ما را مجازات کنید ولی ما را از این وضع هم نجات دهید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر