از نظر ما با توجه به قدرت نظامی امریکا بجز دو کشور چین و روسیه، هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که در صورت حمله امریکا کوچکترین واکنش تهاجمی نسبت به نیروهای نظامی امریکا از خودش نشان دهد. ما بخوبی مشاهده کردیم که درحمله ناتو به سربستان و یا دو جنگ امریکا با عراق و یا حمله امریکا به لیبی در زمان پرزیدنت ریگان و همچنین حمله اخیر امریکا به لیبی، هیچکدام از این کشور ها کوچکتری حمله پیش گیرانه و یا تهاجمی انجام ندادند. عملیات نظامی انها فقط محدود میشد به یک رشته دفاع ضد هوایی بی خاصیت انهم فقط در محدوده مرزی خاک کشور خودشان. دلیلش هم بسیار روشن است. زیرا حاکمان این کشور ها هر چند هم که به عنوان روانی و یا دیوانه به حساب بیایند اما در این موارد کاملا هوشیار هستند و امید دارند که اگر حمله امریکا صورت گرفت لااقل خود و خانواده شان را از بین نبرد و بتوانند شاید بعد از عملیات نظامی به حکومتشان ادامه بدهند. میدانند که شلیک حتی یک گلوله به سوی نیروهای امریکایی، امریکا را عصبانیتر و مصمم تر به نابودی کامل انها میکند. این را ما در اواخر جنگ ایران و عراق هم دیدیم که زمانی که امریکا در اواخر جنگ برای حمایت از عراق شروع به منهدم کردن محدود سکوهای نفتی و ناوگان ایران کرد، ج.ا کوچکترین عکس العملی نسبت به نیروهای دریایی امریکا در خلیج فارس انجام نداد. الان هم وضع در اساس همین است. هر تعداد هم که ج.ا موشک و قایق تندرو وغیره داشته باشد، در صورت حمله ناتو و امریکا، حالا در هرمقیاسی که این حمله انجام شود، کوچکترین عکس العمل تهاجمی و یا انتحاری ای نسبت به نیروهای امریکا در خلیج فارس و کشور های منطقه انجام نخواهد داد. زیرا ج.ا میداند که اینگونه عملیاتی نابودی هر چه بیشتر انها را به دنبال خواهد داشت. سردمداران ج.ا در صورت وقوع هر گونه حمله ای از سوی امریکا بستگی به اینکه با چه هدفی و در چه مقیاسی بخواهد انجام بگیرد ، سعی میکنند که فقط جان و بقای حکومت خودشان را نجات دهند. اگر حمله به قصد منهدم کردن تاسیاسات اتمی باشد که خوشحال هم میشوند. زیرا میدانند که خودشان بمباران نخواهند شد و منتظر خواهند شد تا امریکا بمباران هایش را انجام دهد و بعد مثلا میایند واعدام های دسته جمعی و سرکوب بیشتر مردم را دوباره از سر میگیرند و به حکومت خودشان ادامه میدهند. به هیچ وجه حتی یک گلوله هم به سوی نیروهای امریکایی در خلیج فارس شلیک نخواهند کرد. اگر که بدانند که حمله شدیدتر است و پاد گانها و مراکز فرماندهی را امریکا بمباران خواهد کرد باز هم هیچ اژدری و موشکی به سوی نیروی های امریکایی پرتاب نخواهند کرد زیرا میدانند که انموقع امریکا شاید خود سردمداران نظام را هم هدف بگیرد. اگر که اما حمله امریکا برای حمایت از قیام اغاز شده برای براندازی و یا تشویق مردم ایران به شروع ان باشد، که این تنها گزینه ای است که مردم ایران با ان میتوانند موافق ویا حتی در اینده خواستار ان باشند و این حمله فقط خیلی محدود، پاد گان های سرکوب گر سپاه و یا محل کار و خانه های فرماندهان سپاه و سردمداران رژیم را نشانه بگیرد، باز هم ج.ا هیچ حمله تهاجمی ای به نیروهای امریکایی انجام نخواهد داد. در این حالت سردمداران رژیم هر کدام دنبال سوراخی، جایی برای پنهان شدن و یا خروج از کشور میگردند. پس ما نتیجه میگیریم که بر اساس منطق و بر اساس رفتار مشاهد شده مشابه از این رژیم های دیکتاتوری، در صورت تصمیم به انجام هر گونه حمله ای به ج.ا، هیچ نیازی به بمباران های گسترده و منهدم کردن پایگاه های موشکی و نظامی دیگر وجود ندارد و نه در زمان انجام حمله و نه پس از اتمام حمله هیچ خطری از جانب نیروهای نظامی ج.ا متوجه نیروهای امریکا در خلیج فارس و دیگر پایگاه های امریکا در اطراف ایران وجود ندارد وهر گونه بمباران گسترده که به کشته شدن سربازان و یا انهدام توان نظامی ایران بشود از نظر ما خدمتی است به کشور های همسایه بدخواه ما و دعوت از انها برای به یغما بردن خاک ما و از دید ما یک جنایت جنگی و فاجعه انسانی ومحیط زیستی بی سابقه خواهد بود. لازم به یاداوری نیست که منهدم کردن تاسیاست سیویل زیربنایی مانند کارخانه ها و یا تاسیسات مخابراتی و ارتباطی و کشته شدن مردم غیر نظامی از نظر مردم ایران جنایتی بزرگتر و اصلا قابل قبول نمیباشد. حتی نیروی دریایی ج.ا هم در صورت وقوع حمله هوایی کوچکترین خطری برای نیروهای امریکا و ناتو محسوب نمیشود و به منهدم کردن ان نیازی نیست. سردمداران ج.ا بر خلاف تهدید ها و هارت و پور ت هایشان در صورت وقوع حمله هوایی بسیار دقت خواهند کرد که کوچکترین گلوله ای به سوی نیروهای ناوگان دریایی امریکا پرتاب نشود و عملیات انتحاری هم به وسیله قایق های تند رو انجام نخواهند داد. دلیلش هم دلیل کلی ای است که در بالا ذکر شد. در خلاصه نتیجه میگیریم که: اولا هیچ نیازی به هیچ حمله نظامی وجود ندارد. زیرا با تصمیم به شروع عملیات سرنگونی ج.ا از طریق انزوای سیاسی و تحریم های کامل اقتصادی و به رسمیت شناخته شدن یک دولت لجیتیم منتخب مردم ایران در خارج از کشور و سپردن تمام وظایف بین المللی سیاسی به دست ان وحمایت کشورها از ان، ج.ا دیر یا زود سقوط خواهد کرد. اگر که به اندازه کافی زود سقوط نکرد، میتوان پس از گذشت چند ماه تا یکی دو سال با انجام یک حمله خیلی محدود هوایی به کمک مردم ایران و شکل گیری وحمایات از یک قیام مردمی شتافته وان را سرنگون کرد. دولت لجیتیم میتواند با هماهنگ کردن مردم انها را برای یک قیام همگانی با تلفات بسیار کم اماده کند. ایران مانند لیبی نیست که بافت قبیله ای داشته باشد و برای سرنگونی یک رژیم در ان بنا باشد جنگ داخلی صورت بگیرد. اگر مردم بدانند که قیامشان بیهوده نیست و به پیروزی منجر میشود، حتما قیام خواهند کرد. این قیام هم به این صورت است که بویژه در تهران مردم با دست خالی برای همراه کردن نیروهای مسلح با خودشان خیزش هماهنگ خواهند کرد. این کار میتواند در یک روز تا چند روز انجام شود و به پاین برسد. اما پیش درامد ان باید تحریم های اقتصادی کامل باشد تا نیروهای مزدور رژیم هم خود به ستوه امده و امادگی پیوستن به مردم را داشته باشند. در ضمن مردم باید بدانند که اگر نیروهایی از رژیم نخواستند همراه شوند یک نیروی نظامی برتر وارد عمل شده و از انها پشتیبانی نظامی خواهد کرد. بنابر این امریکا باید به دولت لجیتیم اگر تشکیل شده باشد بگوید که ما در صورت قیام مردم پشتیبانی نظامی میکنیم. واگر این دولت هنوز تشکیل نشده امریکا به خود مردم ایران این موضوع را صریحا اعلام کند. مسلما این اعلام میتواند خود محرکی برای اغاز قیام مردم شود. چنانچه نیروهای سرکوبگر رژیم به روی مردم اسلحه کشیدند، امریکا باید به قول خود عمل کرده و وارد حمله هوایی محدود با هدف زدن پادگان های سرکوبگر بسیج و سپاه در تهران شود. همچنین میتوان از بمباران خانه سردمداران ج.ا شروع کرد چنانچه با درخواست دولت لجیتیم ملی، امریکا حاضر به قبول اینگونه بمباران باشد. زیرا میتوان این را تعبیر به کمک امریکا به یک دولت لجیتیم دوست برای رهایی مردمش از شر یک نیروی اشغال گر کرد. بنابراین قطعنامه سازمان ملل و یا چیزی در این مقوله از نظر مردم و شاید از دید قوانین بین المللی هم لازم نباشد. همین اندازه بمباران کافی است که نیروهای سرکوبگر متواری بشوند و یا کلا به مردم بپیوندند و دنباله انهم در دست گرفتن پادگانها توسط مردم و منصوب کردن فرماندهان ملی و مردمی احتمالا معرفی شده از سوی دولت لجیتیم و دستگیری سران ج.ا و پرواز اعضای دولت لجیتیم به سوی ایرا ن و در نهایت تغییر رژیم میباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر