ایا یهودیان ساکن فلسطین ودیگر کشورهای عربی میتوانستند به تنهایی و فقط با اتکا به قدرت خودشان در سرزمین نیاکان شان یک کشور مستقل تشکیل دهند؟ پاسخ این پرسش مسلما منفی است. یهودیان هم مانند ما ایرانیان در طول تاریخ قربانی عربها و خوی وحشی وغارتگر انها بوده اند. از سرزمین هایشان رانده و قتل عام شده و مالشان به تاراج برده شده بود. اما یک بخت تاریخی ای که انها داشتند این بود که از صدها سال پیش گروه هایی از انان توانستند به کشورهای مختلف اروپایی مهاجرت کنند. چون این کشور ها دارای تکنولوژی برتر و ثروتمند بودند، یهودیان مقیم این کشورها هم که جزئی از این جوامع شده بودند تکنولوژی و هنر انها را یاد گرفته و ثروت هم اندوختند. کم کم به فکر این افتادند که سرزمین اشغالی خودشان بوسیله اعراب را پس بگیرند و با قدرت مالی ای که پیدا کرده بودند و پشتیبانی سیاسی و همچنین نظامی برخی کشورهای اروپایی وامریکایی محل سکونتشان توانستند به سرزمین اباء و اجدادیشان باز گشته و کشوری مستقل را به راحتی تشکیل دهند. تا کنون و حتما از این به بعد هم، همدینان شان در اروپا وامریکا بدون چون وچرا بخش بزرگی از قدرت مالی و سیاسی خود را صرف دفاع از این همکیشان خود در این کشور کوچک میکنند واجازه نمیدهند که اعراب بخیل با ان همه سرزمین وجمعیت به ان صدمه ای برسانند.
ما ایرانیان هم متاسفانه وضعی مشابه پیدا کرده ایم. نه تنها در طول تاریخ قربانی غارت گری و وحشی گری اعراب بوده ایم بلکه از بخت شور در کشورخودمان هم تروجان های ساخته پاخته اعراب به قدرت رسیده و ان را همانند اعراب اشغال کرده و در این میان اعراب همسایه بیشترین سود را از وجود این تروجان های اشغالگرشان در کشورمان میبرند. نه تنها جنگی دوباره برایمان درست کردند و 1 میلیون کشته ومعلول روی دستمان گذاشتند و حتی 1 دلار هم خسارت ندادند، بلکه همگی کما بیش مشغول غارت منابع مشترک نفت وگازمان هم هستند. از همه بدتر ادعاهای ارضی هم دارند و اگر وضع همینگونه پیش برود، نه تنها ان ادعای ارضی کوچکشان را به دست میاورند بلکه ممکن است بخش های بسیار بزرگ تری از سرزمین مان را هم بتوانند به یغما ببرند.
اما دو امید وجود دارد. یکی اینکه ایرانیانی که مقیم خارج میباشند مانند یهودیان خارج از فلسطین به فکر کشور در اشغالشان باشند و با اتحاد خود و با استفاده از قدرت مالی و جمعیت خود به دنبال نفوذ سیاسی در این کشورها بوده و از این کشورها بخواهند و بر انها فشار وارد کنند، بیش از این حق مردم ایران را نادیده نگیرند و هر چه زودتر به مردم ایران کمک کندد تا از شر این تروجان های ساخته و پاخته اعراب رهایی یابند.
دوم اینکه مردم اسرائیل به خود امده و بدانند که دوست ومتحدشان در منطقه یک ایران بدون اخوند تروجان عرب میباشد و به جای اینکه این همه دنبال ضعیف کردن و اعمال نفوذ سیاسی وفشار به کشورهای اروپایی و امریکا برای ضربه زدن به مردم ایران و نه به اخوندان حاکم باشند، به خود امده از تغییر بدون چون و چرای رژیم اخوندی در ایران حمایت کرده و نفوذ سیاسی ومالی ونظامی خود را در این جهت به کار بیاندازند.
ما ایرانیان هم متاسفانه وضعی مشابه پیدا کرده ایم. نه تنها در طول تاریخ قربانی غارت گری و وحشی گری اعراب بوده ایم بلکه از بخت شور در کشورخودمان هم تروجان های ساخته پاخته اعراب به قدرت رسیده و ان را همانند اعراب اشغال کرده و در این میان اعراب همسایه بیشترین سود را از وجود این تروجان های اشغالگرشان در کشورمان میبرند. نه تنها جنگی دوباره برایمان درست کردند و 1 میلیون کشته ومعلول روی دستمان گذاشتند و حتی 1 دلار هم خسارت ندادند، بلکه همگی کما بیش مشغول غارت منابع مشترک نفت وگازمان هم هستند. از همه بدتر ادعاهای ارضی هم دارند و اگر وضع همینگونه پیش برود، نه تنها ان ادعای ارضی کوچکشان را به دست میاورند بلکه ممکن است بخش های بسیار بزرگ تری از سرزمین مان را هم بتوانند به یغما ببرند.
اما دو امید وجود دارد. یکی اینکه ایرانیانی که مقیم خارج میباشند مانند یهودیان خارج از فلسطین به فکر کشور در اشغالشان باشند و با اتحاد خود و با استفاده از قدرت مالی و جمعیت خود به دنبال نفوذ سیاسی در این کشورها بوده و از این کشورها بخواهند و بر انها فشار وارد کنند، بیش از این حق مردم ایران را نادیده نگیرند و هر چه زودتر به مردم ایران کمک کندد تا از شر این تروجان های ساخته و پاخته اعراب رهایی یابند.
دوم اینکه مردم اسرائیل به خود امده و بدانند که دوست ومتحدشان در منطقه یک ایران بدون اخوند تروجان عرب میباشد و به جای اینکه این همه دنبال ضعیف کردن و اعمال نفوذ سیاسی وفشار به کشورهای اروپایی و امریکا برای ضربه زدن به مردم ایران و نه به اخوندان حاکم باشند، به خود امده از تغییر بدون چون و چرای رژیم اخوندی در ایران حمایت کرده و نفوذ سیاسی ومالی ونظامی خود را در این جهت به کار بیاندازند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر